- qazib
- ə. qəzəbli, hirsli, acıqlı
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
qazib
Look at other dictionaries:
bərə — I (Göyçay) sahilə yaxın dayaz yer. – Gəmini bərədən aparıblar II (Lənkəran, Kürdəmir) bağ və ya bostanların arasından gedən cığır III (Bakı, Füzuli, Göyçay, İmişli, Quba, Ucar) kiçik arx. – Adə, bəsdü dayi, bərəni bağla, püştəni su apardı (Bakı); … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şibbik — (Cəbrayıl) qanqal, yemlik və s. qazıb çıxarmaq üçün ucu şiş ağac, qarğı. – Şibbiyim olseydı, yemlik yığardım … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
təlid — (Ordubad) kömək. – Çar hökümətinin türməsinən ollar özgəsinin təlidiynən türməni qazıb çıxıblar … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çalalamaq — f. Çala qazımaq, çuxurlamaq, qazıb çala halına gətirmək. <Bir dəstə adam> boz torpağı tərpədib, yeri çalalayıb eşdilər. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çuxur — is. 1. Yer səthindən aşağı çökmüş, oyulmuş yer; oyuq, çala. Məmməd bir böyük və dərin çuxur qazıb, eşşəyin leşini ora saldı, üstünü torpaqladı. E. Sultanov. Çəpərlərdən çıxan tikan kolları oynaya oynaya gəlib yol çuxurlarında bənd alır. M. C.. // … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eşənək — is. 1. Toyuğun qazıb açdığı, eşələyib açdığı yer, eşilmiş yer. Toyuq eşənəyi. – Toyuğun başı kəsiləndə eşənəkdə qalar. (Ata. sözü). 2. məc. Qarışdırılmış, eşələnmiş, tökübtöküşdürülmüş, qatma qarışıq yer … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
oyatmaq — f. 1. Yuxudan durğuzmaq, oyandırmaq, oyanmasına səbəb olmaq, oyanmağa məcbur etmək. Bir gün sübh tezdən Pərinisə yuxudan ayılıb başladı Kərbəlayı Məhəmmədəlini təpikləyib oyatmağa. C. M.. . . Ümid anasını oyadıb onunla birlikdə Sədəfin atası… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qazıntı — 1. is. 1. Yer altından qazımaqla çıxarılan mədən və s. faydalı süxurlar. Təbiətdə faydalı qazıntılara ya ayrı ayrı minerallar, ya da bir mineraldan ibarət olan süxurlar şəklində təsadüf edilir. M. Qaşqay. 2. Qədim dövrlərə aid maddi mədəniyyət… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şələləmək — f. Şələ bağlayıb arxasına götürmək, dalına qoymaq, yükləmək (bəzən «dalına» sözü ilə). <Niyaz:> A kişi, sarsaq olma, gəl odunu şələlə dalına, itil cəhənnəmə. Ə. H.. Arvadlar və iri qızlar bu palçıqdan qazıb, torbalarda dallarına şələlər,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əhl — is. <ər.> 1. köhn. Yiyə, malik, sahib (bu mənada adətən tərkibdə işlənir; məs.: sərvət əhli, dərd əhli. Vidadi, xəstəyəm, günlər sanaram; Dərd əhliyəm, qəm hərfini qanaram. M. V. V.. Qüvvətli təbiət də bizə baş əyir indi; Eşq əhliyik, hər… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
